Dag allemaal.

Dit is mijn eerste publieke optreden als voorzitter van stichting Sjef Hutsch. Spannend. Voor de mensen die mij niet kennen wil ik me heel kort voorstellen, ik ben Benoît Hameleers. Tante Fien van Kirsten en Pallieter, zus van Sjef, is ook mijn tante Fien. Ik ken Sjef mijn hele leven, zijn werk was dagelijks aanwezig in mijn blikveld, een klein deel van zijn verhalen zijn ook mijn verhalen. Het was dat ook een grote eer toen ik gevraagd werd om deze rol te vervullen.

Stichting Sjef Hutsch is trots dat wij deze tentoonstelling op deze plek kunnen organiseren. Ik wil de kinderen namens de stichting Sjef Hutsch hiervoor hartelijk danken. In de woonkamer zien jullie een mooie collectie vroeg werk van Sjef en ik wil Kirsten hartelijk bedanken voor het zorgvuldig bij elkaar zoeken van deze collectie en ik wil vooral die mensen bedanken die deze werken voor deze tentoonstelling in bruikleen hebben gegeven. Dank hiervoor.

Deze tentoonstelling gaat over verhalen.

Elke kunstenaar vertelt met zijn kunst zijn verhaal. (en dat kan een heel ander verhaal zijn dan ik als beschouwer van de kunst verstaat.) Maar Kunst vertelt ook zijn eigen verhaal en juist dat is ook het mooie van het beleven van kunst, je hoeft het verhaal van de kunstenaar niet te kennen, het verhaal wordt verteld. Je hoeft alleen maar te kijken.
Hutsch zonder Sjef is de titel van deze tentoonstelling. We zijn hier bij hem in huis samen met zijn werken. Een bijzondere tentoonstelling, het is de eerste tentoonstelling waar Sjef zijn eigen verhaal niet zelf kan vertellen.

Ik wil jullie graag een verhaal vertellen over de laatste tentoonstelling mét Sjef. Het was december 2016. Mijn moeder was een vriendin van Sjef. Ze begon al een tijdje vergeetachtig te worden; “het werkt daarboven allemaal niet meer zo goed” zei ze telkens weer en dat was ook zo. Toen ik haar voorstelde om naar de tentoonstelling van Sjef te gaan leefde ze op. En daar gingen we, de rolstoel van stal gehaald, op een druilerige zondagmiddag naar Valkenberreg. Sjef was zoals altijd aanwezig, alle vragen van de bezoekers geduldig beantwoordend. Ze waren blij elkaar te zien. Alsof ze elkaar gisteren nog ontmoet hadden. Nadat we alle schilderijen hadden bekeken en even bij Sjef stonden te vertellen zei hij: kom we drinken koffie, Benoît haal jij het even? En daar zaten we, in de grote zaal, met een bekertje hete koffie. Links het grote schilderij ‘Moeder Aarde’, ruw, aards, krachtig. Achter ons kleine schilderijen in pasteltinten. Die zijn toch heel anders zei mijn moeder wijzend op de pastelkleurige schilderijen. Ik vind die toch veel mooier wijzend op Moeder Aarde. (Mijn moeder was altijd heel duidelijk, een schilderij was mooi en dan wilde ze het kopen of het was niks) en Sjef begon te vertellen. Over de kleuren van zijn vader, het boerenleven, de oorsprong en het leven. En over de kleuren van zijn moeder, lieflijk, religieus. Mijn moeder knikte en beide verzonken ze weer in hun eigen gedachten.
Sjef kan deze verhalen over zijn eigen schilderijen niet meer vertellen. Nu vertellen de schilderijen het verhaal. Het verhaal van de afbeelding, van het geportretteerde. Maar ook het levensverhaal van het schilderij zelf. 

Neem het schilderij boerenbruiloft. Ik ben geen kunsthistoricus, ik kan het werk niet op die manier duiden. Maar het is een boerenbruiloft, geschilderd vanuit zijn geboortehuis in tebanelt. De stoet kwam langs, op weg naar de kerk, een paar honderd meter verderop. Het schilderij hangt al heel lang bij mijn tante Fien. Ik zag het als kind al. Ik vond het vrolijk en feestelijk maar het had ook iets donkers dat ik niet begreep. Fien kan mooi vertellen over haar Joep. Joep schilderde dit schilderij vanuit zijn kamertje, dat was een atelier met een bed. Een bekende familie uit Ter Horst passeerde het raam, te voet op weg naar de kerk in tebanelt. De bruid droeg een bruidsboeket gemaakt van papier. Niet dat de familie geen geld had voor een echt boeket, maar uit zuinigheid. Toen ze op de heenweg langsliepen schetste Sjef snel deze feestelijke stoet en toen ze na de mis weer terugliepen keek hij nog eens goed en begon te schilderen. ’s Avonds was het schilderij af. Het hing bij de Hutschemakers thuis en toen Harry in Roermond ging studeren ging het mee naar zijn kamertje en toen hij terugkwam kwam kwam het schilderij weer mee. En toen ging Fien naar, ik geloof, een flat in Maastricht, ze kreeg het schilderij mee en bij Fien hangt het nog steeds. Een klein schilderij, een groot verhaal.

Beste mensen Op de tafel in de woonkamer, tussen foto’s van Sjef ligt een ingekleurde ets van een processie, weer een stoet. Een mooie Sjef Hutsch ets die ongetwijfeld zijn weg had gevonden naar een huis in Limburg. Het is anders gelopen. Het werd een ets met een verhaal. Het is de ets waaraan hij aan het werken was voordat hij overleed. Nu kunnen we niet meer anders kijken naar deze ets met het verhaal dat hij ons verteld.
En zo vertelt elk schilderij, elke tekening, elke ets haar verhaal. Hier in het atelier het werk van de laatste jaren, werk waar hij nog mee bezig was. In de keuken en woonkamer werk tot 1960, uit de beginperiode van zijn carrière toen hij zich nog aan het vormen was als kunstenaar.
Ik nodig jullie allemaal uit om de verhalen over Sjef en zijn kunst levend te houden.
Veel plezier.

Een expositie in zijn huis en atelier in Sint Geertruid, ruim een jaar na zijn overlijden op  4 mei 2017,  werd een groot succes. Meer dan 1000 mensen bezoekers kwamen het afgelopen Pinksterweekend  naar de plek waar Sjef Hutschemakers  43 jaar gewoond en gewerkt heeft.  Het is de laatste keer zijn dat zijn werk op die plek te zien was.  Hierbij een foto- impressie van de openingsavond. 

 

Benoit Hameleers, voorzitter van de stichting Sjef Hutsch opende de expositie op vrijdagavond 18 mei voor zijn  familie en vrienden.  Zijn toespraak vindt u ook in dit nieuwsoverzicht. Zaterdag 19, zondag 20 en maandag 21 bezochten honderden mensen  ’s middags de expositie. Velen waren op de tentoonstelling geattendeerd door een uitgebreid verhaal in De Limburger. Dat krantenartikel  is   op deze website te vinden onder de knop:  Media.

De expositie krijgt als motto: ‘Hutsch zonder Sjef. Thuis. De oorsprong en het open einde’. Op de tentoonstelling zal een keuze uit zijn oudste werk te zien zijn, uit zijn jeugd, academietijd en jaren daarna tot zijn dertigste levensjaar en daarnaast enkele van zijn allerlaatste werken. De expositie in de woning aan de Eindstraat 27 in Sint Geertruid, waar Sjef meer dan veertig jaar heeft gewoond en gewerkt, is te bezoeken tijdens het Pinksterweekend op zaterdag 19, zondag 20 en maandag 21 mei van 12 tot 18 uur.

Op zijn geboortedag dinsdag 22 mei zal een jaardienst worden gehouden in de kerk van Sint Geertruid. De herdenkingsdienst in deze Sint Gerlachuskerk op nog geen 200 meter van zijn woning begint om 19 uur. Sjef ligt begraven op het kerkhof naast de kerk.

Bericht uit  het parochieblad van de Sint Joseph-parochie in Valkenburg/Broekhem:

Het bestaat uit vijf kleinere ramen. In het bovenste wordt Christus aan het kruis afgebeeld doe door zijn lijden en sterven genade geeft aan mensen als pater Karel om heil en genezing te brengen. Dit wordt gesymboliseerd door de stralenbundels die vanuit zijn handen omlaag lopen. In het tweede raam is te zien hoe pater Karel een lamme geneest, in het derde het priesterschap van de heilige, in het vierde zijn intrede in het klooster van de Passionisten en in het onderste pater Karel als kind die zijn eerste Heilige communie ontvangt.

Beste mensen,
Ik wil graag een paar woorden zeggen namens de familie.
Allereerst iets over het begrip ‘roeping’ bij Sjef. De term ‘roeping’ wordt meestal gebruikt in verband met het priesterambt. En inderdaad, het was de bedoeling dat iemand in ons gezin priester zou worden. Dit was destijds niet vreemd in een Limburgs, katholiek boerengezin. Zeker als er in de familie al priesters of nonnen waren; en van beiden hadden we er heel wat.
De oudste zoon moest uiteraard het boerenbedrijf voortzetten. Maar de overige drie jongens, waaronder Sjef, werden achtereenvolgens met zachte hand richting Rolduc gedirigeerd, om daar de priesteropleiding te beginnen, althans de vooropleiding. Maar het was al gauw duidelijk: dit was niet de roeping voor Sjef. Na ruim een jaar stopte hij met de seminarie-opleiding en ging in Maastricht naar de HBS. Daar schitterde op zijn rapporten steeds een 10 voor tekenen. Maar dat was het dan ook. De rest was onvoldoende. Het was duidelijk: een intellectuele studie met een bijpassende carrière was óók niet zijn roeping. Zijn roeping was simpelweg de Kunst.
Al in de jonge jaren was zijn tekenkunst opmerkelijk. Soms kon hij met een paar lijnen een boeren-figuur neerzetten en zagen wij direct wie het was. Hij had dus het observatie-vermogen dat vereist is voor een goed kunstenaar.

Sjef hoeft niet per se geprezen te worden als een bijzonder mens. Ik denk dat hij het met mij eens is als ik zeg dat ieder mens op zijn eigen specifieke manier bijzonder is. Ja, zelfs diegenen die in ónze ogen ‘verkeerd’ of ‘mislukt’ zijn, zijn dat níet in de ogen van God (wie of wat men daar ook onder verstaat).
Sjef was gewoon een goed mens. Serieus maar ook met humor. Hij was vriendelijk en zachtaardig. En, net zoals als bij onze moeder, hoorde je hem nooit iets lelijks vertellen over een ander. En dat is een mooie deugd.
Sjef leefde voor zijn kunst. Alles stond in het teken daarvan. We kennen hem dan ook als iemand zonder franjes. Iedereen die ooit in Sint Geertruid, Eindstraat 27 op bezoek is geweest zal dat beamen. Hij ging alleen voor de hoofdprijs en dat was voor hem zijn kunst en levensovertuiging.
Toen ik de vorige week nog bij Sjef op bezoek was kwamen we te spreken over de schilderwijze in zijn latere periode. Hij had het over het ‘twee-dimensionale karakter’ van zijn werk, vooral in het religieuze werk. Hij zei het als volgt: de derde dimensie in een schilderij (diepte en perspectief) maakt er een verhaal van, een episode. In zijn latere periode echter koos hij voor een twee-dimensionale schilderwijze: een sobere uitbeelding, duidelijke strakke lijnen en een beperkt kleurspectrum. Geen franjes maar een directe overdracht en zeggingskracht. Eerder symboliek dan woorden. En het toeval wil dat we hier, in deze , een duidelijk voorbeeld daarvan zien.
Tenslotte nog iets over mijn persoonlijke band met Sjef. Die band is in feite altijd goed geweest. Je moest trouwens van goede huize komen om met Sjef ruzie te krijgen of in onmin te leven. Toch was er vroeger iets van wrijving tussen ons. Van tijd tot tijd hadden we een heftige discussie over geloofszaken en levensbeschouwing. Daarbij stond zíjn rooms katholieke overtuiging tegenover míjn inzichten in de Oosterse wijsheid. Ik weet nog dat ik dan ’s avonds naar huis ging met een verhit hoofd; en met een onbevredigd gevoel, want Sjef bleef in die discussies altijd de rustige partij en daarin was hij de winnaar. Ik hoop dat hij het alsnog hoort.

Maar, het is mooi om te zien hoe dit in de loop der jaren veranderd is. We werden allengs ouder en milder. Het werd nu mogelijk om naar elkaars verhaal te luisteren en dat te respecteren. Maar nog belangrijker: we gingen ontdekken dat we in veel dingen waar we over spraken een gemeenschappelijke kern hadden, alleen goten we die in een andere taal.
En dat gemeenschappelijke tussen ons viel toevallig samen met de titels van de boeken die over Sjef verschenen zijn. Het eerste boek heeft als titel: ‘Rituelen van de wederkeer’ en het tweede heet ‘Verbondenheid’. Dit zijn niet zomaar twee begrippen. Het zijn twee universele kern-waarden in vrijwel alle religies, al worden ze daar wel verschillend geïnterpreteerd.
Eén van de consequenties van het begrip ‘wederkeer’ heeft betrekking op het fenomeen ‘dood’; iets waar we in deze dagen speciaal mee te maken hebben. Ons lichaam kan wel afsterven maar dátgene wat ons lichaam bezielt en leven geeft en wat elke seconde het hele universum afbreekt en weer opbouwt, kan per definitie nooit sterven. De dood is dus niet ‘einde verhaal’.
Dit perspectief kan misschien enige troost bieden naast al het verdriet dat een afscheid als dit met zich meebrengt. En vanuit ditzelfde perspectief zou ik Sjef een goeie reis willen wensen.

Wij Montfortanen - dat is de congregatie waar ik lid van ben – hebben het geluk gehad dat wij, omringd door werken van Jaap Min, mochten opgroeien. Onze kapel in Oirschot was helemaal verfraaid door schilderingen van Jaap Min. Hij beeldde het leven van onze stichter uit, de kruisweg en Gods lieve heiligen. Zelfs de ramen waren voorzien van glas in lood van zijn hand.
Oudere medebroeders vertellen dat de kunstenaar helemaal deelnam aan het kloosterleven in de tijd dat hij onze kapel verfraaide.

U kunt zich voorstellen dat ik meteen getroffen werd door het werk van Sjef. Ik zag er meteen zijn leermeester Jaap Min in terug. Ofschoon Sjef toch een heel eigen stijl ontwikkelde. Maar dat meditatieve, dat mystieke, dat gelovige vind je bij hen beiden.

Een van de eerste werken van Sjef was een glas-in-lood raam op de pastorie van Genhout, waar ik pastoor ben. Zijn heeroom pastoor Hutschemakers was er jarenlang de parochieherder. Sjef had het voor zijn heeroom gemaakt. Toen ik het hem liet zien zei Sjef: “Dat is een jeugdzonde”.

Sjef had veel trekken gemeen met zijn leermeester. In een levensbeschrijving van Jaap Min las ik:“Zijn leven lang is jaap Min een eenvoudige, blije dorpsjongen geweest die zwierf door de Noord Hollandse land met de weilanden en de bossen, overal de duinen…”
Je zou van Sjef ook kunnen zeggen: “Zijn leven lang is Sjef Hutschemakers een eenvoudige blije dorpsjongen geweest die zwierf door het mooie Limburgse land, werkte op het veld en genoot van het leven…” Daarom was het leven in Amsterdam niet zijn leven. Hij verlangde terug naar het Limburgse land.

De eenvoud sierde hem. Hij genoot van de Limburgse cultuur en gebruiken. Carnaval was een hoogtepunt voor hem.
Hij wist dat ik ook erg hield van carnaval. Tegen de tijd van carnaval belde hij op: “Trek geer weer mit? Ik hub ’n good idee veur uch… “ en dan kwam er inderdaad een goed idee.

Het contact met Jaap Min was voor Sjef als kunstenaar van levensbelang. De menselijke ontroering - en die ontroering riep de expressionist in Sjef wakker - ging de boventoon voeren.
Hij heeft eens gezegd: “We leven in een tijd waarin de geest weinig aandacht krijgt. Er is teveel aandacht voor de materie”… De geest kreeg bij hem alle aandacht.

Ik heb me gesticht aan de manier waarop Sjef bijvoorbeeld de vastentijd beleefde. Hij leefde dan op water en brood. Zijn woning was niet verwarmd.
Wij kunnen een voorbeeld aan hem nemen.

Opvallend was zijn liefde voor moeder aarde. Moeder aarde als een gave van God aan ons mensen, maar ook als een opgave om er samen iets moois van te maken. Een verantwoordelijkheid die we samen moeten dragen.

Die aarde was de kern van zijn kunst. Zijn moeder bracht hem
In een andere sfeer. De sfeer van het mystieke. Het blauwe en violette. De boerenschilder werd de hemelschilder. Zijn mystieke moeder vroeg hem op haar sterfbed om zijn creatieve gaven ook in dienst te stellen van de kerk. Een van de resultaten daarvan is deze kerk, deze kleuren, deze schilderingen.
De kleur van zijn schilderingen was “aardkleurig”. Nu is de kleur blauw violet. Was eerst de aandacht gericht op het aardse, de vergankelijkheid. Nu is de aandacht meer gericht op het eeuwige. Sjef had een heilige verering voor zijn moeder.

De laatste jaren waren moeizaam voor hem. Hij werd vergeetachtig. Ik herinner mij nog dat hij een tentoonstelling had en mij vroeg of hij twee van zijn schilderijen die op de pastorie hingen mocht gebruiken voor een tentoonstelling. Geen enkel probleem. Maar de schilderijen kwamen maar niet terug. Ik kreeg een uitnodiging voor een tentoonstelling in het oude terpkerkje van Urmond. Tot mijn verbazing zag ik dat de twee schilderijen die hij geleend had te koop hingen… Gelukkig waren ze nog niet verkocht.
De tekeningen van de 150 psalmen getuigen van mystiek en groot geloof. Een loflied op God en de mens.

Sjef,
Je bent helemaal mens geweest. Het afscheid nemen zo onverwacht doet pijn. Maar zoals je zelf hebt gezegd: “Ik heb een ontzettend ontzag voor de dood. Als we doodgaan gaan we rechtstreeks naar de Schepper”. De Schepper zal je van harte ontvangen en zeggen: “ Sjef, welkom thuis”.
Wij moeten je missen met veel pijn.

Het is in de parochie van Schimmert een traditie geworden om jouw schilderij van de Verrezen Christus op het hoogtepunt van de Paasviering op het altaar te plaatsen.
Zo zul jij steeds in ons midden blijven.

Sjef Hutschemakers heeft de expositie van zijn tekeningen van de 150 psalmen in de Grote of Andreaskerk in het Gelderse stadje Hattem niet meer mogen meemaken. Op vrijdag 12 mei werd hij begraven en de dag daarna zaterdag 13 mei 2017 vond de opening plaats. De druk bezochte bijeenkomst in deze monumentale kerk stond geheel in het teken van zijn overlijden.

Helene Stafleu, een van de organisatoren van de expositie herdacht Sjef Hutschemakers ondermeer met de woorden die hij sprak aan het einde van zijn leven: ‘We mogen ergens naartoe gaan, waar het goed is’. Dominee Wim Hortensius vertelde in zijn toespraak over de wijze waarop de psalmen in de kunst zijn verbeeld. Hij gaf aan: ‘ieder heeft zijn eigen manier van kijken.’ Hortensius eindigde met de tekening van Sjef Hutschemakers bij Psalm 1: de hemel voedt de aarde, de aarde reikt naar de hemel.
Organist Jaap Zwart ging terug naar de tijd waarin de melodieën bij de psalmen ontstonden in de Reformatorische traditie. Eerst klonk heel puur de melodie, daarna de versieringen die eromheen ontstonden. Irene Vlasblom en Mascha Hulshof lieten vervolgens in prachtige samenzang de psalmen horen in een bewerking uit deze tijd. Want het omgaan met de psalmen gaat alsmaar verder. Tot slot improviseerde Jaap Zwart op psalm 1.

Op vrijdag 12 mei 2017 is Sjef Hutschemakers onder grote belangstelling ter aarde besteld in de dorpen waar de 85-jarige kunstenaar het overgrote deel van zijn leven heeft gewoond en gewerkt. De plechtige eucharistieviering vond plaats in de parochiekerk van de H. Gerlachus in Banholt, op nog geen 100 meter van zijn geboortehuis. Daarna volgde zijn begrafenis op het kerkhof naast de kerk van de H. Gertrudis in Sint Geertruid, op nog geen 100 meter van zijn woning en atelier.

Zeer bijzonder, de uitvaartplechtigheid in de kerk van Banholt , waar Sjef Hutschemakers, zo sterk zijn stempel op heeft gedrukt met de lila-kleuren die hij heeft laten aanbrengen op muren en banken, zijn kruiswegstaties en de muurschilderingen van zijn hand. Op zijn kist had men de ets geplaatst waar hij aan werkte op het moment van zijn overlijden (zie foto). Voorganger in deze eucharistieviering was pastoor H. Zengers, met assistentie van de bevriende pastoor John van Oss uit Schimmert en Genhout, die de preek verzorgde. Tijdens de viering sprak de broer van Sjef, Harry Hutschemakers namens de familie (tekst vindt u ook op de website) en een bevriend kunstenaar Stan Spauwen uit Eijsden. Het gregoriaanse koor Collegium Gregorianum Mergelland, waar Sjef deel van uit maakte, zorgde voor de muzikale omlijsting. De talrijke aanwezigen begeleiden Sjef vervolgens naar zijn laatste rustplaats op het kerkhof naast zijn parochiekerk van Sint Geertruid.
Hierbij een paar foto’s van de viering in Banholt en het afscheid op het kerkhof van Sint Geertruid.

Na een periode van ziekte en afnemende gezondheid is Sjef toch nog onverwacht op 4 mei  aan het begin van de avond overleden. Hij was  thuis  in Sint Geertruid, waar hij nog tot op zijn laatste dag bezig was met zijn werk. Sjef zou op 22 mei 86 jaar zijn geworden.

Met Sjef verliest Limburg een belangrijke en veelzijdige kunstenaar. Hij was een gedreven schilder, graficus, tekenaar en ontwerper van glas- in loodramen. Tal van kerken in Limburg zijn de laatste tientallen jaren voorzien van prachtige gebrandschilderde ramen. Daarnaast hangen kruiswegstaties van hem in kerken in zijn geboortedorp Banholt , in Maastricht en in Schaesberg.
In de afgelopen decennia is zijn werk veelvuldig geëxposeerd. Op dit moment is nog een overzichttentoonstelling te zien van zijn schilderijen in het Noord-Limburgse Arcen en a.s. zaterdag zal in de Grote kerk van Hattem in Gelderland een expositie worden geopend met 150 tekeningen die hij maakte bij alle psalmen.
Sjef was een begenadigd kunstenaar met zijn leven lang een niet aflatende passie voor zijn werk. Daarnaast was hij een beminnelijk en warm mens.
Sjef is opgebaard in het uitvaartcentrum Bovens aan de Gerard Walravenstraat 65 in Heer/Maastricht. Bezoekuren van dinsdag tot en met donderdag van 18 tot 19 uur.
We nemen afscheid van Sjef op vrijdag 12 mei. De uitvaartplechtigheid in de Sint Gerlachuskerk, Mheerderweg 5 in Banholt begint om 10.30 uur. Aansluitend volgt de begrafenis op het kerkhof van zijn woonplaats Sint Geertruid.
Voor wie geen persoonlijk bericht heeft ontvangen, kan dit bericht als uitnodiging beschouwen.

De opening werd verricht door Léon Frissen, oud gouverneur van Limburg, die ook burgemeester is geweest van de toenmalige gemeente waartoe ook Arcen behoorde. Hij liet in zijn inleidende woorden blijken een groot bewonderaar te zijn van het werk van Sjef Hutschemakers. Ton Wassercordt, voorzitter van de stichting Franz Pfanner Huis schetste het leven van Sjef Hutschemakers en de zanger Ben Verdellen zong als intermezzo’s humoristische en nostalgische liederen in het Venloos dialect.

De expositie in nog te bezichtigen t/m 21 mei op woensdag, zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00uur. Gesloten op Paaszaterdag, wel open op Paasmaandag. De entree is vrij. Enkele van de tentoongestelde schilderijen zijn ook te koop.

Het Franz Pfanner Huis, is een kleinschalig cultuurpodium in een voormalige kapel van de missionarissen van Marianhilll, vlak bij de rijksweg ten noorden van het dorp Arcen. Het is genoemd naar de stichter van het kloostercomplex. Het klooster is in de jaren zestig van de vorige eeuw afgebroken. De fraai verbouwde voormalige kapel ligt nu op het terrein van het vakantiepark Klein Vink. Er worden regelmatig concerten en exposities gehouden.
Meer informatie: www.franzpfannerhuis.nl en www.facebook.com/franzpfannerhuis

De voorjaarsexpositie in het Franz Pfanner Huis op Park Klein Vink in Arcen staat dit jaar geheel in het teken van de op 22 mei vorig jaar 85 jaar geleden in Banholt geboren markante en nog altijd actieve kunstenaar Sjef Hutschemakers. 
In zijn oeuvre is het boerenleven en wat daar mee samenhangt een onuitputtelijke bron van inspiratie. Maar ook het bovennatuurlijke inspireert Sjef Hutschemakers. Zijn kruiswegen en glas-in-lood ramen sieren meerdere Limburgse kerken en zijn eerste kruisweg uit 1964 was eerder reeds in het Franz Pfanner Huis te bewonderen. Zonder overdrijving mag gezegd worden dat deze Limburgse kunstenaar een van de grotere Limburgse schilders van deze tijd is.

Sjef Hutschemakers legt op dit moment de laatste hand aan het ontwerp voor een raam van vijf meter hoogte voor de Sint Jozefkerk in de wijk Broekhem in Valkenburg aan de Geul. Het raam zal uit vijf afzonderlijke afbeeldingen bestaan over het leven van de H. pater Karel Houben. De komende tijd hoopt de kunstenaar in het atelier van glasbedrijf Felix in Maastricht te werken aan de uitvoering van de gebrandschilderde ramen. De plaatsing in de kerk zal daarna, later dit jaar volgen.

Eerder zijn al twee kleine ramen van de kunstenaar in deze kerk geplaatst. Dit nieuwe, grote raam is geheel gewijd aan de Limburgse heilige Karel Houben, geboren op 11 december 1821 als molenaarszoon in Munstergeleen. Hij trad in bij de Passionisten en leefde het grootste deel van zijn leven in een klooster van deze congregatie in Dublin, waar hij in 1893 overleed. Al tijdens zijn leven werd hij vereerd als een heilige vereerd. De man “met de zegenende handen” werd hij genoemd. In 2007 werd hij heilig verklaard. Zijn geboortehuis in Munstergeleen is inmiddels ook een druk bezocht genadeoord. Sjef Hutschemakers maakte al eerder een groot glas-in-loodraam over deze Limburgse heilige dat in de kerk van het Zuid-Limburgse Oirsbeek is te bewonderen.
Dit nieuwe raam gaat uit vijf kleinere bestaan. In het bovenste wordt Christus aan het kruis uitgebeeld, die door zijn lijden en sterven genade geeft aan mensen zoals pater Karel om heil en genezing te brengen. Dit wordt gesymboliseerd door de stralenbundels die vanuit zijn handen omlaag lopen. In het tweede raam is te zien hoe pater Karel een lamme geneest. Het derde is het priesterschap van de heilige, het vierde zijn intrede in het klooster en de onderste: pater Karel als kind die zijn Eerste H. communie ontvangt.

De overzichtstentoonstelling van schilderijen van Sjef Hutschemakers in Valkenburg werd georganiseerd ter gelegenheid van zijn 85ste verjaardag. Er was ook werk te zien van een aantal met Sjef bevriende kunstenaars, waarvan sommige al zijn overleden.

Tijdens de ook zeer druk bezochte opening van de expositie op zondag 21 augustus hield
Lon Hamaekers, de voorzitter van de stichting Sjef Hutsch een inleiding over het
werk van de kunstenaar. Hieronder de tekst daarvan.

Als je als kunstenaar vijf en tachtig jaar wordt dan is er al veel over je werk gezegd en geschreven. Bij pogingen om het werk te karakteriseren komen de volgende begrippen steeds terug.

1 Expressionistisch     2 Vertolker van het boerenleven     3 Religieus

Aangezien het exprssionisme als kunstrichting inmiddels meer dan honderd jaar oud is vallen hieronder vele ismen, veel groeperingen en nog meer namen. Je doet Sjef te kort als je zijn werk niet nader toelicht.

Ik maak een grote stap naar het Amsterdam van de zestiger jaren. Amsterdam was toen centrum van de Europese avangarde. Ook Sjef vond dat hij, met veel andere Limburgers, daarbij moest zijn.

Santberg organiseerde in zijn Stedelijk Museum tentoonstellingen van Mondriaan, van de Cobra groep met Appel, Jorn , Corneille e.a. Van de Kooning, Pollock en Francis Bacon. Ook mindere grootheden stelde hij voor aan het publiek: Herman Kruyder, Jaap Nanninga, Schumacher, Raoul Henckes, Dik Ket, Willink en Leo Gestel.

Van Amsterdam naar Maastricht met de “Limburgse School”. Het Maastrichts expressionisme bloeide met Jonas, Eyck, Nicolas, Adams, Vos, Belfroid, Stultjens , Volders, Defesche, Lataster, Eggen, Koolen, Tullemans, Levigne, Molin, de Haas, Vonk, Hofhuizen, Gijsbers, Rosenburg etc.

Zien wij bij de Amsterdammers vooral surrealistische uitingen, het Limburgs expressionisme heeft een sterke religieuze inslag.

Sjef Hutschemakers kun je zien als een voortzetter, een uitloper, passend in die Maastrichtse traditie en is: minder uitbundig, meer beheerst, ingehouden, bedachtzamer, meer doorwerkt, ambachtelijker, verbergt de expressie, werkt figuratief en getuigt van zijn religie.

Je zou kunnen zeggen: hij hanteert een verstild, getemperd expressionisme, een EXPRESSIONISMO MODERATO ( een gematigd expressionisme )

Er is meer; evenals Karel Appel raakt hij geobsedeerd door de naïviteit, de spontaniteit en de eerlijkheid van de kindertekening. Een kind bedient zich b.v. van symbolen, van schema’s zoals een fietser, een auto of een voetganger is afgebeeld op een verkeersbord; herkenbaar, vaak hetzelfde……TOT DAT! Er iets gebeurt, er iets gezegd moet worden…….. tot dat de emotie toeslaat. Tekent een kind van vijf jaar altijd een mens met harkhanden, direct verandert een harkje in iets van een handje als die hand een hondenlijn vasthoudt of naar een fietsje wijst. Het mannetje op het schilderij van het affiche kon door een kind getekend zijn. Maar niet de handen die een opengesneden vrucht vasthouden.
Als een kind de vissen wil laten zien die in de vijver zwemmen klapt het de vijver verticaal omhoog. Hutsch doet hetzelfde als hij ons wil laten zien wat op de tafel staat en lapt alle wetten van de perspectief aan zijn schilderslaars. Ook laat hij rustig op een doek een aantal activiteiten gelijktijdig gebeuren die in werkelijkheid slechts na elkaar gebeuren. Ploegen en zaaien kan bij de expressionist in een moment en de boerenzoon in hem weet dan dat er ook nog regen en zonneschijn nodig zijn. De ervaren geschoolde vakman in hem herkennen wij als hij bewust een schilderij in twee helften verdeelt en die met beeldende middelen toch weer tot een geheel weet samen te voegen.

D. en H. doe uzelf niet te kort en blijf niet hangen aan de voorstelling.

Pierre Janssen in Kunstgrepen: dan hebt u weer buiten alleen de catalogus gecontroleerd.
Herman Kruyder: “door de dieren heen schilder ik mijn eigen conflicten”
Sjef Hutsch: door de ogenschijnlijk gedateerde onderwerpen schildert hij zijn boodschap.

Natuurlijk kijkt U gevarieerder:

U maakt keuzes, U hebt uw herkenbare voorkeuren, U valt op oogstrelende kleuren, U ondergaat het formaat, U onderkent licht en donker, U ervaart de ruimte ondanks het platte vlak, U ziet de structuur van de verf, U volgt gebaren en kijkrichtingen, U proeft de sfeer, U krijgt iets mee van de expressie, U begrijpt de symboliek en de strekking…………… en mogelijk volgt dan de persoonlijke emotionele betrokkenheid.

Tot slot:

Zijn vader filosofeerde over de natuur, zijn moeder verhief die filosofie tot religie en Sjef kreeg het met de paplepel binnen en schildert een boodschap: heb eerbied voor de schepping, spaar in godsnaam ons milieu en in de duurzaamheid ligt ook ons nageslacht.

Rest mij: De vrienden van Sjef te danken voor hun bijdrage aan dit verjaardagsfeest.

Dank aan de medewerkers van het museum voor de inrichting van de tentoonstelling en dank voor de steun van het Gemeente Bestuur aan dit mooie Museum.

Dank aan Vivianne Schuijren voor de geslaagde portretkop van Sjef. Dank aan de pers voor alle positieve publiciteit.

Sjef en familie nogmaals hartelijk gefeliciteerd met de tentoonstelling en met de verjaardag.

En nog een vertrouwelijke mededeling: Sjef vindt zelf dat hij zijn meesterwerk nog niet gerealiseerd heeft. Daar wachten wij dan op en hopen en wensen dat hij daarvoor nog veel tijd neemt.

Een van de drie grote panelen die Sjef Hutschemakers heeft geschilderd met als thema: “neem uw kruis op en volg mij”, is op zaterdag 24 september 2016 ingezegend in de H. Liduinakerk in het dorpje Kelpen-Oler in Midden Limburg. Een van de andere hangt in het verzorgingstehuis De Beyaert in Maastricht en het derde zal zeer waarschijnlijk een plaats krijgen in de parochiekerk van het Zuid-limburgse Rijckholt. Daarmee is een grote wens van de kunstenaar uitgekomen.

Enkele jaren geleden bracht Sjef Hutschemakers voor behandeling een paar weken door in het AMC, het ziekenhuis in Maastricht. Hij zocht er de kapel op voor een moment van gebed en bezinning. Het bleek tot zijn teleurstelling een vrij steriel stiltecentrum zonder religieuze elementen. Later bood hij de directie aan om een schilderij te maken voor het stiltecentrum, met een afbeelding van Christus die zijn kruis draagt, gevolgd door verschillende mensen, jong en oud die hun eigen kruis dragen, zoals Jezus heeft gezegd: “neem uw kruis op en volg mij”. Vanuit zijn geloof is Sjef Hutschemakers er van overtuigd dat een afbeelding van deze Bijbelse boodschap mensen troost kan bieden bij ziekte en verwerken van verdriet en dat mensen er kracht uit kunnen putten.
De directie wees het aanbod af omdat het Academisch Medisch Centrum Maastricht een neutraal ziekenhuis is, waarin volgens hen een dergelijke afbeelding niet past. Uit teleurstelling besloot Sjef om nog een tweede en een derde schilderij te maken met dit thema. Hij ging vervolgens naarstig op zoek naar ziekenhuizen, verpleeghuizen of kerken om de panelen aan te bieden; in de vaste overtuiging dat het mensen in hun lijden en verdriet tot steun kan zijn. Tot zijn grote tevredenheid zijn twee van de drie kunstwerken nu geplaatst en zal de derde waarschijnlijk na een verbouwing van de kerk in Rijckholt volgend jaar volgen.
De kerk in het slechts 1250 inwoners tellende dorp Kelpen-Oler was op deze zaterdagavond goed bezet tijdens de viering die voorafgaan aan de inzegening. Pastoor Marcel Vankan toonde zijn grote erkentelijkheid voor de gift van dit grote schilderij. Het paste volgens hem ook zo goed in deze kerk, omdat die toegewijd is aan de H. Liduina(1380-1433), een meisje uit Schiedam, dat tijdens het schaatsen ernstig ten val kwam en vervolgens 37 jaar lang op haar ziekbed doorbracht en door haar geloof dit lijden zonder klagen droeg en velen die haar bezochten tot troost en steun was.
Het schilderij van Sjef hangt in een zijbeuk van de Sint Liduinakerk.

De tentoonstelling in museum het Land van Valkenburg ter gelegenheid van de 85ste verjaardag van Sjef Hutschemakers trekt veel bezoekers. Vooral op de zondagen als de kunstenaar ook zelf aanwezig is. De expositie is nog te zien t/m zondag 13 november. De openingstijden zijn op dinsdag t/m vrijdag van 11:00 tot 17:00 uur en op zaterdag en zondag van 13:00 tot 17:00 uur. Meer informatie op: www.museumlandvanvalkenburg.nl.

Hierbij een aantal foto’s van de expositie en van de druk bezochte opening. Met dank aan Reina Folkerts voor een groot deel van de foto’s.
Het welkomstwoord sprak Resi Vervoort, de inleiding hield Lon Hamaekers en het hoofd van Sjef Hutschemakers is geboetseerd door Vivianne Schuijren. Alle drie bestuursleden van de stichting Sjef Hutsch.

22 mei is Sjef Hutschemakers 85 jaar geworden. Die memorabele leeftijd is aanleiding voor verschillende activiteiten. Er is een tv-documentaire gemaakt die door de KR0-TV is uitgezonden en in augustus ook door L1-televisie. Er loopt een tentoonstelling van tekeningen bij de 150 psalmen in de Grote Kerk van Dordrecht en vanaf 21 augustus is er een grote overzichttentoonstelling van zijn schilderijen in Museum Land van Valkenburg.

De expositie van de tekeningen die de kunstenaar maakte bij teksten uit alle 150 psalmen is nog te zien tot eind augustus in de grote Kerk van Dordrecht in het hart van de stad, van dinsdag t/m zaterdag tussen 10.30 uur en 16.30 uur en op zondag van 12.00 tot 16.00 uur. De toegang is vrij.

De tv-documentaire over de kunstenaar van Maurice en Denise Nijsten en Frans Tervoort, die dit voorjaar in het programma Katholiek Nederland te zien was, zal ook door L1 worden uitgezonden: op zaterdag 20 augustus om 18.00 uur en op zondag 21 augustus om 11.00, 13.00 en 15.00 uur, met als titel: “Sjef Hutschemakers en zijn missie”.

Op die zondag 21 augustus wordt ook een grote overzichtstentoonstelling geopend in het Museum Land van Valkenburg in het centrum van dit stadje aan de Geul. De expositie, met als titel: ‘Sjef Hutschemakers en zijn vrienden’ is te zien t/m zondag 12 november. Naast het eigen werk van Sjef zullen er ook kunstwerken te zien van een vijftiental vrienden die daarmee een eerbetoon willen brengen aan de 85-jarige kunstenaar. Daarbij is ook werk van de overleden kunstenaars Peter Schuijren, Hans Bartelet, Jaap Min, Willie Gorissen, Agnes Creygton-Motké en de onlangs overleden Rob Brouwers. Beeldhouwster Vivianne Schuijren maakt speciaal voor deze expositie een portret van Sjef Hutschemakers.

Het musuem is geopend van dinsdag t/m vrijdag van 11.00 tot 17.00 uur en op zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00 uur. Meer informatie vindt u op de website: www.museumlandvanvalkenburg.nl

Op dinsdag 12 april zal door KRO-tv een uitgebreid portret van de kunstenaar worden uitgezonden om 16.35 uur op NPO 2. Vier dagen later is de opening van een expositie in de Grote Kerk van Dordrecht  van alle  150 tekeningen die hij bij de psalmen heeft gemaakt en eerder te zien zijn geweest in Rolduc en Wittem.

Voor het tv-portret zijn opnames gemaakt als Sjef Hutschemakers in zijn atelier werkt aan de 150 tekeningen van de psalmen en aan grote panelen met als thema “Neem uw kruis op en volg mij”. Hij vertelt uitgebreid hoe hij tot deze projecten is gekomen en over zijn groeiende behoefte om zijn geloof in zijn schilderijen, tekeningen, etsen en glas-in-loodramen te verbeelden. We zien hem ook in de kerk van zijn geboortedorp Banholt, waar hij de kruiswegstaties en alle schilderingen heeft aangebracht  als eerbetoon aan zijn overleden moeder. Maar ook vertelt hij hoe zijn werk zijn leven lang  sterk bepaald werd door zijn afkomst als boerenzoon, die als kind mee moest helpen op het land. Zijn verbondenheid met de aarde en de kringloop in de natuur komt ook voortdurend terug in zijn werk. Daarvan zijn ook mooie beelden te zien in de documentaire. In het  programma vertelt hij  over ouder worden,  zien we hem zingen in zijn gregoriaans koor en lopen  door het fraaie  heuvelland rond zijn woonplaats Sint Geertruid. Voor dit tv-portret hebben Maurice en Denise Nijsten en Frans Tervoort  hem vele malen in de afgelopen jaren met de camera gevolgd.

Op zaterdag 17 april zal om 15 uur in de monumentale Grote of Onze Lieve Vrouwekerk in Dordrecht een tentoonstelling geopend worden met de 150 tekeningen die Sjef gemaakt heeft bij teksten uit de 150 psalmen.  Het is bijzonder dat zijn tekeningen te zien zullen zijn in deze prachtige Middeleeuwse kerk, die sinds de reformatie zo’n belangrijke rol heeft gespeeld binnen de protestantse kerken.  In 1618-1690 werd er – dus nog tijdens de Tachtigjarige Oorlog – de synode van Dordrecht gehouden, waar de opdracht werd gegeven voor het maken van de bekende Statenvertaling van de Bijbel, die tot in deze eeuw de gebruikelijke vertaling was binnen de reformatorische kerken in Nederland. Sjef Hutschemakers heeft  voor de teksten bij zijn tekeningen gebruik gemaakt van een katholieke Bijbelvertaling.  Dat vormt geen probleem voor de  zeer bloeiende protestantse  gemeente in deze kerk. Naast wekelijkse kerkdiensten  worden er regelmatig tentoonstelling gehouden en concerten gegeven. Er zijn ook honderden vrijwilligers die, zoals op een van de foto’s is te zien,  de grote kerk ook grondig schoonhouden. De kerk – en de expositie - is gratis voor het publiek geopend op dinsdag t/m zaterdag van 10.30 tot 16.30 uur en op zondag van 12.00 tot 16.00 uur. De expositie loopt  t/m donderdag 30 juni.

Op zondag 22 mei zal Sjef 85-jaar worden. Ter gelegenheid hiervan zal een grote overzichtstentoonstelling  worden gehouden in museum Het Land van Valkenburg in het centrum van het gelijknamige Geulstadje.  Tijdens deze expositie zal ook werk te zien zijn van bevriende  kunstenaars van Sjef. Deze tentoonstelling  wordt geopend op zondag 21 augustus. Hierover later meer.

In de tijd voor en rond Pasen is religieus werk van Sjef Hutschemakers te zien op exposities in Arcen en Oldebroek. Klik voor meer informatie op de volgende links:

Tentoonstelling Arcen
Tentoonstelling Oldenbroek

Ter gelegenheid van zijn 85ste verjaardag zal een grote overzichtstentoonstelling worden gehouden in museum Het Land van Valkenburg, in het centrum van dit Geulstadje. Op deze tentoonstelling zal profaan werk te zien zijn uit alle periodes van zijn kunstenaarschap. Daarbij zal ook werk worden geëxposeerd van verschillende bevriende kunstenaars. De tentoonstelling loopt van 21 augustus t/m 13 november zal.
Afgelopen zondag 17 januari zijn tijdens een feestelijke afscheidsviering van pastoor Delahaye in de kerk van Sint Pieter beneden in Maastricht drie ramen ingezegend, ontworpen door Sjef Hutschemakers. Foto’s daarvan volgen nog. De kunstenaar werkt al enige tijd aan een grote opdracht: het ontwerpen van negen grote en drie kleine ramen voor de Sint Petruskerk in Roggel in Midden Limburg. We berichten er eerder over. Regelgeving vanuit Den Haag blijkt nu mogelijk problemen te geven.
In de afgelopen jaren hebben Maurice en Denise Nijsten en Frans Tervoort opnames gemaakt van twee eerder voltooide grote projecten van Sjef Hutschemakers: de tekeningen bij alle 150 psalmen en de grote panelen met als thema: ‘neem u kruis op en volg mij’. We zien hierin de kunstenaar aan het werk zowel bij het tekenen van de psalmen en de grote panelen, bij de expositie er van in Wittem en Rolduc in het afgelopen jaar en hij vertelt uitgebreid en openhartig over zijn motivatie voor beide projecten. De uitzenddatum wordt binnenkort bekend gemaakt.

Opnieuw is een boekje gemaakt van een van de kruiswegen die Sjef Hutschemakers heeft geschilderd voor Limburgse kerken. De staties uit de kerk in zijn geboortedorp Banholt zijn al eerder in een boekje uitgebracht. Nu is van de fraaie kruisweg uit de kerk Sint Pieter in Maastricht een boekje verschenen. De begeleidende teksten zijn van pastoor Delahey. Opnieuw is het boekje uitgebracht door de stichting Kruiswegen en verkrijgbaar voor € 4,95.

HIER kunt u naar de website van deze stichting.

Sjef Hutschemakers zal as. zondag 13 september aanwezig zijn in abdij Rolduc tijdens de Open Monumentendag 2015 In Rolduc hangen een aantal van zijn mooiste schilderijen in langdurige bruikleen in enkele grote zalen van dit monumentale kloostercomplex bij Kerkrade. Ook deze zalen zijn opengesteld tijdens de open dag tussen 11 en 17 uur. De kunstenaar zal er zijn om toelichting te geven en met bezoekers in gesprek te gaan over zijn schilderijen. U kunt bij hem ook boeken, verjaardagskalenders en kaarten van en over zijn werk kopen.

Het omvangrijke middeleeuwse kloostercomplex van Rolduc is het grootse rijksmonument van Nederland. Tijdens de open monumentendag zijn alle museale ruimtes gratis te bezoeken, zoals de romaanse kerk en de crypte, de bisschopskamer, de prachtige rococobibliotheek en de romaanse kruisgangen. Ook de wijngaard, de tuinen en het seminarie zijn te bezichtigen. In het seminarie hangt ook een groot schilderij van Sjef Hutschemakers. Meer informatie over alle activiteiten tijdens deze open dag vindt u op de website: wwws.rolduc.com, onder het kopje open monumentendag.
Op de foto’s van een paar jaar geleden is Sjef Hutschemakers bezig enkele schilderijen op te hangen in Rolduc.

Sjef Hutschemakers is druk bezig met, wat hij zijn laatste grote opdracht noemt, het ontwerpen van twaalf grote glas-in-loodramen voor de Sint Petruskerk in het Midden-Limburgse dorp Roggel. Negen ramen van meer dan meer dan zes meter hoog en drie kleinere. Het wordt een project van vele jaren voordat de ontwerpen gereed zijn en daarna door het glasbedrijf Felix in Maastricht uitgevoerd en geplaatst. De parochie heeft voor de eerste twee ramen het geld bijeen kunnen krijgen. Monumentenzorg en het bisdom moeten nog formeel toestemming verlenen, maar de 84-jartige kunstenaar is er al dag in dag uit mee bezig. Hij hoopt tijd van leven te krijgen om het project in zijn geheel te kunnen afmaken.

Van 10 april is  in het gemeentehuis van Beek een expositie te zien van schilderingen, tekeningen en beelden van de vrouw als model. Al twaalf en een half jaar komt een groepje kunstenaars eens in de drie weken bij  Sjef in zijn atelier in Sint Geertruid bijeen om naar naaktmodel te werken. Een selectie van hun werk is nu te zien in het gemeentehuis van Beek tot en met 15 mei.

Tempera op doek staat erbij en het meet 100 bij 110 cm. Tempera betekent mengen; een techniek waarbij niet de gebruiksklare verf uit de ene tube gemengd wordt met verf uit de andere, maar waarbij op het palet zuivere kleurstof toe gevoegd wordt aan een mengsel van water, oliën en eiwitten.

In het bijna vierkante vlak heeft Sjef een tafel geconstrueerd waar hij ons met de neus bovenop drukt. Hij tilt de tafel achter zelfs een beetje omhoog zodat wij er goed op kunnen kijken. Dat omhoog tillen is te zien aan de afwijkende perspectief van de stoelpoten en aan de zitting van de linker stoel. De vlakken waarop de poten staan en het vlak waarin de zitting ligt lopen niet evenwijdig met het tafelblad. Volledigheidshalve zij vermeld dat de tafelranden net niet evenwijdig lopen aan de vlakbegrenzingen. Dat net niet evenwijdig lopen verhoogt de spanning, de wisselwerking van die vlakken op elkaar. Beeldend draagt het tevens bij aan de ruimtelijkheid van het tafereel.
 De Limburgse stoeltjes, u kent ze wel, niet zo groot, van eiken of van essenhout.  Ook een essenhouten tafelblad dat regelmatig blank geschuurd werd met zand of mergelpoeder. Dat kostte alleen maar werk en werk dat kostte niks, Het beetje geld dat overbleef aan oogst of slacht was reserve voor  dokter of  notaris of als de pastoor het echt heel hard nodig had.
Op die tafel een grote kom van aardewerk; of is het een geëmailleerde? Ik mis het blauwe randje en de donkere plekken waar het email er af gesprongen is door jarenlang gebruik. In de kom wat fruit en ook op de tafel enkele peren, een appel en nog wat en nog wat. Geen oogstfruit, maar wat al vroegrijp of wormstekig onder de boom is opgeraapt; vandaag wat en morgen weer enkelen. Zonde om te laten liggen. En zo is dat groepje op die tafel gegroeid. Dat kun je niet arrangeren , dat groeit en ineens is dat met tafel en stoelen en al een stilleven. Nature morte zegt de Fransman en ik denk aan de geënscèneerde stillevens van Cezanne..:Een bijna witte handdoek, kleurig fruit erop, een donkere fles of kan er achter.  Dit van Hutsch is anders,eerst het fruit verzameld in de kom, dagelijks komen er een paar bij. Valfruit, geblutst, maar niet om te verspillen. Neem ze maar mee naar binnen en leg ze op tafel en wat er dan mee gebeurt dat zien wij dan wel weer. Die drang tot niets verspillen die proef ik aan dit verstilde oktober tafereel. 
En dan is daar de kunstenaar, die dat allemaal wil vertellen met zijn middelen. Met kleur,  met afwijkende perspectief, met licht en donker om de aandacht te leiden naar die vuilwitte kom met die kleurige accenten. Kom, kijk maar in de kom, allez ik heb de vierde stoel die voor de tafel stond nog even weg gezet zodat je dichterbij kunt komen. Ik nodig je uit, maak het je gemakkelijk, kom en zie. Een streep zonlicht valt binnen en strijkt over de linker tafelpunt en de stoel die dan weer een tegenstelling vormt met de donkere  rechts. Drie dezelfde stoelen staan er verschillend bij. Beeldend niet alleen boeiend door de verschillen maar ook herstelt Sjef daarmee het evenwicht op het vlak.
De mens is hier even weg, die is aan het werk en de  tafel met de stoelen staan met teruggehouden kleuren te getuigen van zijn kortstondige fysieke afwezigheid. Gekleurde grijzen met enkele  warme kleurvlekken van het fruit. Is die eenheid in de kleur van het hele schilderij mede een gevolg van de tempera techniek; al zal die hier in zijn oorspronkelijke nogal bewerkelijke vorm niet consequent zijn toegepast. Geen stilleven wil ik het noemen, zelfs geen stil leven, maar liever het leven verstild.
“Leg blauwe druiven op die blanke schaal”, dichtte Helène Schwartz  rond 1880. Het impressionisme in de schilderkunst verdrong het gevoel, de eigen betrokkenheid, het subjectieve. Elk onderwerp was goed genoeg als er maar licht op viel. Hier is meer; een beeld  met een evangelie, een  religieuze boodschap die alle godsdienstige nominaties overstijgt: Heb eerbied voor de schepping en al lijkt het nog zo onbeduidend, laat  niets verloren gaan. En wat heeft Sjef Hutschemakers dat mooi vertaald tot een herkenbaar, boeiend en oogstrelend beeld.

 

U kunt uw mening geven op de beschouwingen van Lon Hamaekers via de knop: contact.

Wist u dat de gemiddelde tijd die bezoekers van musea besteden aan een object slechts negen seconden bedraagt.  Ziet u het voor u?  Brilletje op , brilletje af en voorovergebogen het etiket bestuderen, een blik in de catalogus, nog een vluchtige blik op het schilderij en op naar het volgende .Zelfde tafereeltje. Als deze categorie bezoekers weer buiten staat hebben ze eigenlijk niets gezien en hoogstens de catalogus gecontroleerd.
Gaan wij dus een moment ‘stilstaan’ bij dit  schilderij van Hutsch en voordat wij er iets van gaan vinden, positief of negatief, nodig ik u uit er samen eerst  gedetailleerd naar te kijken  Er is heel wat te zien Een oogstkar met een groot rood wiel. De kar is voor het ‘opsteken’ van heel wat schoven uitgerust met rekken zoals dat ook bij hooiwagens gebruikelijk is. Twee mannen beladen de kar. De een steekt op de ander stapelt. Het stapelen of laden moest vakkundig gebeuren anders kon een hoog opgetaste kar zijn lading verliezen of zelfs in zijn geheel omkiepen;  een ramp voor man en paard. Eerst de kar vullen tot boven de zijborden dan links en rechts een rij schoven met vooral de aren naar binnen. Dan een rij over het midden. De lengte van de schoven bepaalde hoe ver de schoven over elkaar gelegd werden want de kar mocht niet  breder worden  dan de schuurpoort. De zijwanden van de hoge kar moesten iets hebben van de strakheid van een gemetselde muur; dat werd gezien!
Het opsteken moest ook gekend zijn. Goed aangeven en geen  gevaarlijke steekbewegingen maken. Ook niet gooien, elke graankorrel was er een. De schoof moest via de kortste weg recht boven het hoofd getorst en gedragen worden; de werkdag was heet en de schoven werden alsmaar zwaarder naar het einde van de lange oogstdag.  En ook een beetje voorzichtig graag anders  schoten de handgeknoopte  banden los.
Aan de dubbele band kun je zien dat het hier om de rogge oogst gaat. De korte schoven van tarwe en haver kregen slechts één band. Alles is nog handwerk. Geen handschoenen aan de stevige werkknuisten. De opsteker moest af en toe in zijn handen kunnen spuwen om de steel wat weerstand te geven en de man op de kar moest maar tegen de venijnige gedroogde distels kunnen. Wel lange mouwen want stro is ruw en soms messcherp
.En wat is het er heet. De zon heeft de hele dag  op het open veld staan branden en gaat nu langzaam lange donkere maar nog scherpe slagschaduwen werpen. Oranje rood daalt de zon naar de horizon; morgen weer zo’n zomerdag. De  hitte zindert in en op en om de kar. De strohoed, lichte slagschaduw op het gezicht van de man op de kar, geeft een beetje bescherming tegen het verbranden van een kalende schedel. Daarom is de opsteker met zijn warme krachtige kop ook zeker de jongste van de twee. De tegen elkaar gezette schoven voor en achter de kar neigen met hun zware aren naar elkaar en vormen met de laatst geladen schoof een halve boog over de kar als een tegenbeweging met de richting van de kar zelf.  Op dat kruispunt  het hoofdthema. Met de neus worden wij er overigens op gedrukt omdat Sjef Hutsch er ons van dichtbij zelfs een beetje bovenop laat kijken. Hij begrenst het vlak zo dat er nauwelijks ruimte is voor aandacht afleidende details. Had u al opgemerkt dat er geen paard is? Wat ik beeldend zeker het vermelden waard vind, is de constatering dat het voorste rek donker staat tegen een lichte achtergrond, terwijl het achterste licht afsteekt tegen een donkere partij. Beeldelementen met een sterk lineaire werking; enerzijds richtingen die wijzen naar de voorstelling anderzijds dreigen zij af te leiden van het thema. Die laatste, aandacht afleidende beweging wordt aan de voorkant van de kar afgeremd door een dwarsbalk en achter door de hooggetilde korenschoof. De vraag dringt zich hier op: doet Sjef dat bewust of gaat zoiets automatisch op grond van aanleg, scholing of  ervaring. Op het vlak blijven, binnen blijven is het devies, de aandacht van de kijker zo lang mogelijk vasthouden. Ik kan uw aandacht nog vestigen op het perspectief van de wielen, of op de niet handige plaats vanwaar de opsteker werkt. Inmiddels heb ik uw objectieve benadering lang genoeg geleid en wil u enkele vragen gaan stellen om te komen tot  meer subjectieve overwegingen en liefst mogelijk tot uw  persoonlijke visies en ervaringen.

Wat bezielt Sjef Hutch  om in 1989 een manier van oogsten te schilderen die toen hoogstens nog beoefend werd als curiositeit bij demonstraties van oude ambachten of elders in de wereld nog toegepast omdat de ontwikkeling er een eeuw is achterop geraakt?
Is het een instructieve illustratie voor historisch gebruik ?
Zou het kunnen dienen als een boekillustratie bij een oud verhaal misschien?
Is het bedoeld als jeugdherinnering of zo iets als: vroeger was alles beter. Een ode aan het handwerk? Pure nostalgie? Een dankbetuiging aan zijn ouders voor hun harde werk? Weemoed mogelijk over een definitief voorbije tijd?
Wijst hij op een tegenstelling tussen vroeger en nu en zit daar een les in, een waardeoordeel, een aanbeveling voor heden en of toekomst?
Moeten wij terug naar de natuur en hoe staat het met onze huidige voedselproductie?

Het moge duidelijk zijn dat Sjef dit tafereel heel vaak en heel goed gezien heeft, ervaren zelfs, meegewerkt waarschijnlijk. Oogsten was van levensbelang. Het hele boerenjaar werd er voor gewerkt, geploeterd, gehoopt en gebeden en dankbaar gefeest als de oogst goed gelukt en mooi droog in de schuur kwam. Hutsch heeft het allemaal geschilderd. Vooral in de zeventiger jaren laat hij zich inspireren door al de facetten van het landleven. Met het hele gezin werd er aan gewerkt,en als er onweer dreigde hielpen ook de buren mee. Als het graan gemaaid lag kwamen de vrouwen het binden; een bosje stro onder de arm, met twee handen draaien tot een streng en deze stevig rond het halmen trekken. Dan de uiteinden samen stevig opdraaien en de wrong  vastzetten onder de band. Dat moest goed gebeuren anders veel de schoof uit elkaar. Niets mocht verloren gaan; losse aren werden gelezen, ‘gezeumerd’ door de kinderen of door arme mensen opgeraapt.
De inzet van de twee mannen en de zorg voor het goede van de aarde is hen af te lezen van de door de augustuszon verhitte  koppen. In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen  en geef ons heden ons dagelijks brood zijn hier treffend verbeeld. De kerk staat in het werk van Sjef Hutch nooit ver weg. Ga maar eens kijken in de kerk van Banholt. Sjef heeft de hele kerk beschilderd zoals Aad de Haas in Wahlwiller of  Hans Truyen het Vroeg- Romaanse, Limburgs oudste kerkje in Lemiers.
Over een element, nadrukkelijk  in beeld, hebben wij het nog niet gehad. Opvallend rood van kleur,veel aandacht vragend, dokkerend van hoopje naar hoopje, de zwaar beladen kar met de gouden last veilig naar huis rollend: het wiel. Had Hutch het wiel gewoon nodig om de kar  herkenbaarder af te beelden en blijkt het bovendien een ronde tegenstelling tot de vele hoekige vormen in dit schilderij?
Lang nadat de kar onder het afdak (de ‘chop’) plaats heeft moeten maken voor de tractor of de auto dienen de wielen nog als decoratie aan de poort of op de binnenplaats. Als met pijn in het hart de kar al gesloopt is, mag het wiel nog even getuigen van een bijzonder vak.  Niet alleen het houtwerk was een kunst, maar smeed eens een zware ijzeren band die gloeiend heet om het houtwerk wordt gelegd en er zo vast omheen krimpt dat hij er niet afloopt maar ook niet zo vast dat hij het wiel scheef trekt. Sjef is vroeger zeker bij de smederij geboeid blijven kijken als ze met dit duivels karwei bezig waren. Het rode wiel is beeldend een welkome vorm, en nu voel ik mijzelf op glad ijs komen, maar is mogelijk ook een symbool. Een wiel staat immers voor een altijd  maar doorgaande beweging, een rondgaan zonder einde. Het werk herhaalt zich eindeloos, van vader op zoon, seizoen na seizoen, jaar in jaar uit. Glad ijs omdat ik u hier een betekenis aanreik die hier misschien helemaal niet bewust bedoeld is. Laten wij het houden op een puur persoonlijke interpretatie zoals het nu ook aan u is om ‘er iets van te vinden’. Ik zal al uw meningen waarderen, hoe divers die ook mogen zijn. U hebt immers de tijd genomen om eerst te kijken.

Volgende week de derde en laatste kunstbeschouwing van Lon Hamaekers van het schilderij: ‘Tafel met stilleven’ uit 1998.

Graag wil ik u meenemen in een relatief klein olieverf schilderijtje van Sjef Hutsch zoals hij het zelf signeert in 1992  U leest het goed; meenemen … in!
In die eerste zin zijn al een drietal mogelijkheden genoemd om een  subjectief waarderingsoordeel nog even uit te stellen. Er is meer te zien voordat wij toe zijn aan een voorzichtige conclusie. Voorzichtig omdat hierbij ook subjectieve ,persoonlijke visies het eind oordeel divers kunnen en ook  mogen maken. Vooralsnog beperken wij ons tot datgene wat zichtbaar ,aantoonbaar,objectief dus, aanwezig is. Eerst het boek lezen en daarna beoordelen.
Veertig bij vijfenveertig cm is relatief klein te noemen. Het moge duidelijk zijn dat de grootte van het vlak de uitvoering sterk mee bepaalt. Belangrijk ook om te constateren dat het werk van Sjef bijna vierkant is. Noem dat maar compositie mits het de naam is voor het samenspel  van alle beeldelementen en het niet alleen de voorstelling betreft.
Op dit  schilderij zien wij een gedeeltelijke mensfiguur met open gespreide handen en daarop de twee helften van een doorgesneden peer .Daarboven drie hangende peren, verschillend van grootte en enkele groene bladeren .De achtergrond is overwegend donkergroen met okers en oranje in de lichtere partijen. Door de donkere achtergrond krijgt de lichte figuur  met de peren meteen alle aandacht. Het zijn de kleuren van de herfst,  het fruit is rijp. Warme kleuren trekken de aandacht, komen naar je toe terwijl koele kleuren zoals blauw, groen of paars optisch wijken. Oranje is de warmste kleur en dus trekt de figuur nog meer aandacht en dat wordt nog eens versterkt door het warme wit van de open gesneden peer en de lichte partijen bij de ogen. Het kleine driehoekje bij de kraag heeft samen met de aandacht vragende mond mede een evenwichtsfunctie binnen het vlak. Met de witte vlakken vormt het een driehoek binnen het bijna vierkant. Mag ik dat vlak ook de ruimte noemen waarbinnen het tafereel zich afspeelt?
De figuur met de peren staat dicht bij de schilder en dus ook dicht bij de beschouwer. Wij noemen dat het standpunt: de plek van waaruit de schilder zijn object bekijkt of wil laten zien. Heel dichtbij hier met vooral een open zicht op gelaat en handen. De rest van het figuur is letterlijk afgesneden door de begrenzingen van het vlak om de aandacht niet af te leiden.
Sjef  Hutchemakers gebruikt dus hier, bewust of onbewust een viertal picturale beeldelementen om zijn gegeven direct onder de aandacht van de beschouwer te brengen.
Bewust heb ik even gewacht om met u over de afgebeelde mens te praten. Is het een man, een vrouw,een jongen of meisje? De kleding, de smalle nek, de mooie grote ogen met de ruime oogleden en de hoge wenkbrauwen, de slanke handen met de lange vingers opteren voor een jonge vrouw. De haardracht geeft weinig uitsluitsel en gaat deels op in de achtergrond, terwijl de schilder ons op het verkeerde been zet door de aanzet van iets dat op een snorretje lijkt. Het zou dus zeker ook een man kunnen zijn maar dan wel jong, gezien ook de gaafheid van het strak omlijnde gezicht. De vorm van de lippen versterken deze laatste optie .En dan dat gebaar: twee handen die een doorgesneden peer tonen. Aan de ene helft zit nog het steeltje en in het rijpe vruchtvlees het vruchtbeginsel met daar boven nog iets dat als lokkende witte bloem begonnen is en nu verdroogd en hard geworden alleen nog het verhaal vertelt. Een verhaal dat nu gezien en begrepen wordt . Gezien omdat er een duidelijke relatie aangegeven wordt tussen het wit van het vruchtvlees met daarin de zaden als donkere accenten en het wit rond de  ogen met de ogen als accenten  Oogcontact is een van de meest klassieke beeldelementen om de beschouwer naar het beeld te trekken. Het zou voor Hutch een vijfde mogelijkheid zijn om de kijker te binden aan het schilderij. Vreemd  genoeg laat hij die mogelijkheid onbenut. Of is dat opzet?  Deze ogen kijken je niet aan; ze kijken net langs je heen. Ze kijken ook niet met pupillen in een vochtige lichtvangende oogbol. Bijna holle ogen  kijken in de ruimte en tegelijk naar binnen. Samen met de open vallende mond,  waar tong en tanden slechts afleidende details zouden zijn, en met het toegewijde gebaar van de handen verbeelden zij inderdaad een verwondering; een verwondering van iemand die een onverwachte schitterende ontdekking doet en daar een moment over nadenkt terwijl een aantal puzzelstukken in elkaar  blijken te vallen.
Deze laatste zin had ik uzelf moeten laten bedenken daar  het zo langzaam aan tijd wordt om conclusies te trekken en ik u de  ruimte had moeten laten voor persoonlijke interpretaties.
Ook ik mag in dit stadium natuurlijk interpreteren en ga daarom nog maar even verder .Het handengebaar lijkt op een opengeslagen boek dat eerbiedig en liefdevol wordt vastgehouden en aan de beschouwer getoond ; een soort psalterium,een levensleer- en gebedenboek tegelijk.  Een boek zonder woorden met natuurlijke eenvoudige illustraties. Een boek met een hogere boodschap ook die ons allen aan gaat; een  boodschap over de natuur. Je kunt er zien hoe wonderlijk mooi die in elkaar zit . Het gebaar zegt: Hier, kijk maar, ervaar het en leef er naar en houd dit vooral met ere in stand.
De vraag of het nu een meisje is of een jongen, is niet meer zo belangrijk. Persoonlijk denk ik aan de jonge vrouw die hier beseft dat zij onderdeel is van dat grote verhaal en welke taak daarin voor haar is weggelegd.  Vooral is het een mens, die met de vormentaal  Sjef  Hutchemakers eigen, deze boodschap verbeeldt.   De vormen zijn expressief, de taal is eenvoudig opdat iedereen het kan verstaan.
O  ja, en de drie peren dan? Zij komen nog even in het beeldvlak “hangen “.  Sjef laat er geen licht op vallen. Een compositorisch element zoals het driehoekje bij de kleding? Of accentueren zij samen met het teruggehouden groen uit de achtergrond de plaats van handeling; direct in de wei onder de boom.  Zoek  het verwonderlijke aan het wonder vooral niet te ver.

Volgende week een tweede beschouwing over het schilderij ‘de oogst’ uit 1989

In zijn atelier in Sint Geertruid werkt de kunstenaar aan twee grote panelen met als thema de uitspraak van Jezus: “neem uw kruis op en volg mij”. Hij hoopt dat zieken- of verpleeghuizen de werken willen ophangen in hun kapel of stiltecentrum. Allereerst zal hij het Academisch Ziekenhuis in Maastricht daarvoor benaderen.

Toen Sjef onlangs in het AZM de stiltekapel binnen liep, was het alsof hij een klap in zijn gezicht kreeg, zo vertelt hij. Hij kwam in een grote lege ruimte, met alleen een kitscherig Mariabeeld met kind, een rij stoelen in een cirkel en een tafel met een groot aantal noveenkaarsen. Spontaan kwam de gedachte bij hem op om deze ruimte meer inhoud te geven. Omdat deze kapel bedoeld is voor bezinning en troost van patiënten en hun familie, dus mnsen met leed en verdriet, besloot hij het thema uit te beelden van de lijdende Christus die de mensen oproept om hun lijden te dragen. Het kan een troostrijke gedachte zijn.
De muur in de kapel is acht meter lang. Vandaar dat hij een maand geleden begon aan een schildering van zes meter lang. Omdat hij graag aan twee dingen tegelijk werkt, schildert hij tegelijk ook een tweede paneel van drie meter breed. Binnenkort wil hij contact opnemen met de directie van het Academisch Ziekenhuis in Maastricht. Hij zal verder op zoek gaan naar andere ziekenhuizen of verpleeginrichtingen die eventueel belangstelling hebben. Tips zijn welkom.

In het Cultuurhuis van Heerlen zijn in het weekend van 5 en 6 april de jaarlijkse Limburgse filmdagen(LOVA) gehouden. Een jury beoordeelde 31 geselecteerde documentaires, reportages en speelfilms. De documentaire over Sjef Hutschemakers kreeg een derde prijs. Een maand eerder won de film ook een derde prijs op de Vlaamse filmdagen in Genk. In de jurybeoordelingen kwam zowel in Genk als Heerlen nadrukkelijk de waardering naar voren voor de heldere, rustige en overtuigende manier waarin Sjef Hutschemakers voor de camera zijn verhaal vertelde. Genoemd werd ondermeer de manier waarop hij vertelt over de vergankelijkheid, het leven en sterven in de natuur en met name zijn verhaal bij het schilderij dat hij maakte van het sterfbed van zijn moeder over haar sterven en dood en de impact die dat op hem, zijn leven en schilderen heeft gehad. De korte documentaire toont ook de kunstenaar in het boerenlandschap van zijn geboortestreek, aan het werk in zijn atelier, in de door hem geschilder kerk in zijn geboortedorp Banholt, en tijdens de sacramentsprocessie. Hub Boyens gebruikt in de documentaire ook teksten uit het boek “Sjef Hutschemakers, rituelen van de wederkeer”, geschreven door zijn broer Piet Boyens, dat bij de 70ste verjaardag van de kunstenaar is verschenen.
Het is de bedoeling dat de tijdens de filmdagen in Heerlen bekroonde films in het najaar getoond worden in de Maastrichtse bioscoop Lumiere. Concrete informatie daarover volgt nog.

Tijdens de filmdagen in Heerlen was na afloop van de vertoning een gesprek met Sjef Hutschemakers en Hub Boyens.

Hub Boyens met de kunstenaar en de met zijn film gewonnen prijzen.

Een kruiswegstatie uit de kerk van Sint Pieter beneden in Maastricht staat op de uitnodiging, poster en programmaboekje van de Naardense Marcuspassie. We kennen allemaal de bekende passies van Bach naar het lijdensverhaal uit het evangelie van Mattheus en van Johannes. Maar een paar geleden is ook een passie geschreven naar het lijdensverhaal uit het Marcusevangelie. U leest er in bijgevoegde flyer meer over. Bezoekers van de uitvoeringen daarvan in Bloemendaal, Hengelo, Bussum en Amersfoort zullen dus ook geconfronteerd worden met de aangrijpende afbeelding van Maria met haar gestorven zoon van Sjef Hutschemakers. In Maastricht in de kerk aan de Sint Willibrordusstraat 12, is dus de hele kruisweg te zien.

In een beperkte oplage van 150 genummerde en gesigneerde exemplaren wil de kunstenaar dit boek in eigen beheer uitgeven. Het is bedoeld voor kinderen in de laagste klassen van de basisschool. Met prachtig, kleurrijke tekeningen laat hij jonge kinderen het leven op een boerderij beleven. Zijn broer Harrie Hutschemakers heeft bij de grote tekeningen voor kinderen toegankelijke teksten geschreven op rijm. Aan alle geïnteresseerden wil hij de gelegenheid geven om op dit boek in te tekenen.

Zijn eigen kleinkinderen hebben Sjef Hutschemakers op het idee gebracht om de tekeningen voor dit boek te maken. Daarbij heeft hij zich laten inspireren door zijn eigen jeugd op de boerderij, een gemengd bedrijf met vee, landbouwgewassen en fruitteelt. Door de ogen van het kind kijkt hij naar de boeiende wereld van dieren en planten, geboren worden, zaaien en oogsten op de boerderij.
Hierbij ziet u enkele tekeningen, met tekst en titelpagina uit het boek, dat bestaat uit twintig tekeningen met daarbij 20 tekstpagina,s. Met harde kaft, 30 bij 22 cm. U kunt via de website op een of meer exemplaren van deze bijzondere uitgave intekenen. Daarna zult u informatie ontvangen over verschijningsdatum, betaling e.d.

De expressionistische kunstenaar Jaap Min zou dit jaar 100 zijn geworden. Ter gelegenheid hiervan wordt in het Brabantse Oirschot een expositie gehouden van zijn religies werk. Sjef Hutschemakers was op de Jan van Eyck academie in Maastricht een leerling van Jaap Min. Hij zal tijdens de opening van de expositie op zaterdag 29 maart een inleiding houden over de betekenis van deze kunstenaar.

Van 1956 tot 1960 heeft Sjef Hutschemakers les gehad van Jaap Min. Deze kunstenaar uit het Noord Hollandse Bergen is voor de ontwikkeling van de jeugdige Hutschemakers van groot belang geweest. Sjef koos voor de studierichting vrij schilderen, maar was nog allesbehalve vrij om zich expressief in zijn schilderen te uiten. Hij schilderde nog schools en wat braafjes. “Min was geen man van het woord, maar van de daad”, zegt Sjef. “Hij kwam naar me toe en zei: ‘dit is geen schilderen wat jij doet’. Hij nam het penseel van me over en ramde vijf minuten op het doek. Toen wist ik wat hij bedoelde. Ik heb van hem geleerd om niet met de ratio maar met je hele lijf en ziel te schilderen. Hij zei: ‘je moet niet bang zijn voor het schilderij, maar het schilderij voor jou’. Min heeft mij op het goede spoor gezet. Van toen af schilderde ik van wat in mijn binnenste opgesloten zit.”
Wat Sjef met Min ook gemeen heeft is de gelovige, religieuze inspiratie. Sjef: “Hij was gelovig, maar had er de woorden niet voor. Hij toonde het in zijn werk” Evenals Sjef Hutschemakers schilderde ook Jaap Min verschillende kruiswegstaties en ontwierp hij ook glas-in-lood ramen. Op de expositie in Oirschot zijn twee complete kruiswegen van Min te zien.
Meer informatie over de expositie vindt u in de bijlage.

In de afgelopen week heeft glazenierbedrijf Felix hard gewerkt om drie grote glasramen van Sjef Hutschemakers te plaatsen in de monumentale Koepelkerk van Maastricht. Op zondag 17 november 2013 zullen de ramen worden ingezegend door mgr. Frans Wiertz, bisschop van Roermond.........lees verder

Samen met bronzen beelden van Jo Ramakers en wanddoeken en juwelen van Marieke Russel zijn een aantal schilderijen en etsen van Sjef Hutschemakers te zien op een expositie in het Terpkerkje van Urmond van vrijdag 16 augustus t/m zondag 1 september 2013. Aanleiding van deze trio-expositie is de 75ste verjaardag van Jo Ramakers. De expositie wordt op 16 augustus om 20 uur geopend door dhr. Krewinkel, burgemeester van de gemeente Beek. U kunt de expositie bezoeken op vrijdag t/m zaterdag tussen 14 en 17 uur en op zondagen tussen 13 en 17 uur. De toegang is gratis.

In opdracht van het kerkbestuur legt Sjef Hutschemakers de laatste hand aan een drieluik voor de Maria Tenhemelopnemingkerk in Mariadorp bij Eijsden. Het paneel uit drie gedeeltes, van in totaal twee bij twee meter, beeldt de opstanding uit de dood uit. In de zomer van 2013 zal het drieluik in deze kerk worden geplaatst op een stilteplek in de kerk waar de overledenen worden herdacht.

Op het middelpaneel heeft de kunstenaar Christus afgebeeld, die de ziel begeleid van een gestorven vrouw vanuit het dode lichaam in het graf. Hij wil hiermee het geloof uitbeelden van de christenen in het voorleven na de dood bij Christus. Op de beide zijpanelen heeft hij engelen geschilderd. Zij dragen schilden waarop kruisjes worden gehangen met de namen van parochianen die recent zijn overleden. Hutschemakers heeft in zijn kleurkeuze gebruik gemaakt van etherische, pasteltinten, die ons los kunnen maken van de aardse werkelijkheid.
Inmiddels zijn in meer dan tien kerken in Limburg schilderijen of glas-in-loodramen te zien van Sjef Hutschemakers. De Maria Tenhemelopnemingkerk in Mriadorp dateert pas uit 1960. De ruime, lichte kerk bevat verder prachtige glas-in-loodramen van de in 1995 overleden Limburgse kunstenaar Hans Truyen.

In kunsthandel/galerie Schiltare in Weustenrade bij Voerendaal zal van 20 april t/m 5 mei een verkoopexpositie te zien van werk van Sjef Hutschemakers, Jaap Min en Mathieu Wiegman.
Jaap Min(1914-1987) was de leermeester van Hutschemakers. Mathieu Wiegman(1866-1971) was weer de leermeester van Jaap Min. De expositie is op zaterdag en zondag geopend tussen 13 en 17 uur en op afspraak. Meer over de expositie vindt u op de site van kunsthandel Schiltaere.

De 81-jarige kunstenaar is al enige tijd druk bezig met het maken van 150 tekeningen, geïnspireerd op teksten uit alle 150 psalmen uit het gelijknamige Bijbelboek. De bekende Limburgse cineast Maurice Nijsten is begonnen met tv opnames van dit project.

 

Sjef Hutschemakers laat zich regelmatig inspireren door teksten uit het Oude en Nieuwe Testament. Ook door de prachtige lofliederen uit de psalmen. Dagelijks is hij er mee bezig. In de hoop dat zijn tekeningen velen zullen inspireren en voeden in hun geloof. Uit iedere psalm kiest hij enkele verzen die hem sterk aanspreken. Daarbij maakt hij zijn tekeningen.
De tekeningen zullen zeker als geheel geëxposeerd worden. Maar Sjef hoopt met dit project zo veel mogelijk mensen te bereiken in binnen- en buitenland, door de tekeningen met de teksten op een dvd in verschillende talen te verspreiden. Daartoe heeft hij ook contact met een Nederlandse missiecongregatie. Daarnaast is het plan om er een boek van uit te geven en er een tv- programma van te maken.
Maurice en Denise Nijsten zijn begonnen met de eerste opnames van zijn tekenwerk. In het tv/programma zal de kunstenaar ook uitgebreid vertellen over zijn motivatie en zijn inspiratie. Concrete afspraken over tijd en plek van uitzending zijn nog niet gemaakt.

De kapel van het verpleeghuis Camillus in Roermond heeft prachtige muurschilderingen die Hutschemakers er 25 jaar geleden heeft geschilderd. Voor nieuwbouw van het verpleeghuis moet ook de kapel worden gesloopt. Daarmee verdwijnen ook de muurschilderingen. Een uitgebreid verhaal hierover met foto’s staat in het Bisdomblad van Roermond De Sleutel. Dat kunt u op onze website lezen onder de knop media.

Sjef Hutschemakers zit vanavond 19 11-12 in het L1 nieuws over dit onderwerp. De uitzending wordt herhaald om 18:30, 19:30 en 20:30 alsook vannacht en morgenvroeg en is ook terug te zien op de site van L1.

In de aanloop naar de 80ste verjaardag van de kunstenaar zijn er diverse publicaties verschenen. Ga naar de perspagina voor een overzicht

Tv-uitzending na 80-ste verjaardag Sjef Hutschemakers

Op zondag 29 mei zal RKK/KRO-televisie een uitgebreid interview uitzenden van Leo Fijen met de kunstenaar. Het gesprek is op vrijdag 8 april opgenomen in zijn atelier en tuin in Sint Geertruid............lees verder

Druk bezochte opening expositie in Arcen

Onder grote belangstelling is zondag 13 maart 2011 de tentoonstelling “Het licht kwam in de duisternis” met religieus werk van Sjef Hutschemakers geopend in het Franz Pfanner Huis in Arcen. Deze tentoonstelling is de eerste van een reeks van activiteiten, georganiseerd rond de 80ste verjaardag van Hutschemakers............lees verder

Expositie oudste kruisweg van Sjef Hutschemakers in Arcen

De oudste en meest opmerkelijke kruisweg van Sjef Hutschemakers uit 1964 zal samen met enkele schilderijen vanaf zondag 13 maart tot en met zondag 1 mei te zien zijn in de expositieruimte/kapel Franz Pfannerhuis op het recreatieoord Klein Vink...........lees verder

Uniek boek met schetsen van Sjef Hutschemakers

Het fraai gebonden boek met zo’n 100 van zijn mooiste tekeningen en een verhelderende toelichting zal verschijnen ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag. De prijs is € 24,90...........lees verder

Beste bezoekers,

Deze mededeling betreft de voorintekening op het schetsenboek. Op de site heeft vanaf vrijdag 6 november tot en met maandag 8 november een verkeerd voorintekenformulier gestaan. De verzending van dit formulier was niet mogelijk. Op dinsdag 9 november is een nieuw formulier geplaatst dat na invulling met een klik naar de stichting Sjef Hutsch kan worden verzonden. Mocht U de site voor 9 november bezocht hebben om in te tekenen op het nieuwe boek van Sjef Hutschemakers dan verzoeken we U dit nogmaals te doen. Wij verontschuldigen ons voor de fout en het mogelijke ongemak dat hierdoor is ontstaan. Met vriendelijke groet,

Frans Wouters
Stichting Sjef Hutsch

Expositie in Eysden van 13- 28 november 2010

“Het licht kwam in de duisternis”, is de titel van een bijzondere expositie van religieus werk van Sjef Hutschemakers in de Sint Christinakerk van Eijsden..........lees verder

80ste verjaardag Sjef Hutschemakers

We kennen Sjef Hutschemakers als een gedreven, veelzijdig en productief kunstenaar. Velen heeft hij geraakt en geroerd door zijn expressionistische verbeelding van het boerenleven, de Limburgse cultuur en geloofsbeleving. Ondanks zijn leeftijd kijkt de kunstenaar nog altijd met dezelfde verwondering naar de schepping en moeder aarde en geeft dat weer in zijn schilderijen, etsen en glas-in-loodramen. Op 22 mei 2011 hoopt Sjef Hutschemakers zijn tachtigste verjaardag te vieren. Dit heugelijke feit wil de stichting Sjef Hutsch niet zo maar voorbij laten gaan........lees verder

Glasramen Mariakapel Rimburg geplaatst

Eind september zijn de twee glas-in-loodramen geplaatst die Sjef Hutschemakers heeft ontworpen voor de Mariakapel van de H. Drievuldigheidskerk in het Zuid-Limburgse plaatsje Rimburg. Op de twee ramen heeft Sjef Hutschemakers de ontmoeting afgebeeld........lees verder

Portret van Sjef Hutschemakers voor derde keer op televisie

De Limburgse televisiezender L1 zal op maandag 4 oktober 2010 voor de derde maal het portret uitzenden dat Maurice en Denise Nijsten van Sjef Hutschemakers hebben gemaakt ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag. De documentaire wordt uitgezonden in een reek van portretten van bekende Limburgse kunstenaars, niet alleen beeldende maar ook muzikale talenten, onder de titel ‘Meesterwerkers’.......lees verder

Expositie Jaap Min en leerling Sjef Hutschemakers in Valkenburg

Van 1955 tot 1961 was de expressionistische schilder Jaap Min professor op de Jan van Eyckacademie in Maastricht. Een van zijn leerlingen was Sjef Hutschemakers. Vanaf zondag 19 september t/m 14 november 2010 zal in het Museum Land van Valkenburg een expositie worden gehouden met werken van Jaap Min en van tien van zijn leerlingen. Ook van Sjef Hutschemakers zullen twee recente werken te zien zijn.........lees verder

Kunstenaar werkt aan nieuwe glasramen

In het najaar van 2010 zullen opnieuw glasramen van Sjef Hutschemakers te bewonderen zijn in Limburgse kerken. Op dit moment werkt hij aan twee ramen voor de Mariakapel in de kerk van de H. Drievuldigheid in Rimburg en drie kleinere ramen voor de Sint Lambertuskerk in Oirsbeek........lees verder

Nieuwsbrief over Sjef Hutschemakers in zijn tachtigste levensjaar

Sjef Hutschemakers is inmiddels zijn tachtigste levensjaar ingegaan. Op 22 mei 2011 zal deze veelzijdige en nog altijd zeer actieve kunstenaar 80 jaar worden. Die mijlpaal zal met tal van activiteiten worden omgeven. Er zal rond zijn verjaardag een nieuw boek over hem verschijnen. Een boek over zijn tekeningen, een vrijwel onbekend maar bijzonder boeiend onderdeel van zijn creatieve werk. Daarnaast zullen in het voorjaar van 2011 ook weer enkele exposities worden georganiseerd.

Al deze activiteiten rond Sjef Hutschemakers zijn voor de stichting aanleiding om een regelmatig te verschijnen digitale nieuwsbrief te gaan uitbrengen. Hierin zullen we geïnteresseerden op te hoogte houden van alle nieuws rond de kunstenaar en zijn werk. U hoeft dan niet meer regelmatig op de website te kijken of er iets nieuws op staat, maar u krijgt het gewoon in uw mailbox. Wilt u zich hiervoor aanmelden, geeft u dat dan aan onder de rubriek: contact.

Opnieuw Limburgse kerk verrijkt met ramen van Sjef Hutschemakers

In een feestelijke viering zijn zondag 18 oktober 2009 in de parochiekerk Sint Callistus van Neerbeek drie grote glasramen onthult, ontworpen door Sjef Hutschemakers........lees verder

Drukke opening expositie vader en zoon

Onder grote belangstelling is op vrijdagavond 24 juli de tentoonstelling met werk van Sjef Hutschemakers en zijn zoon Pallieter geopend........lees verder

Sjef Hutschemakers exposeert opnieuw met zoon Pallieter

Vorig jaar was al werk van vader en zoon Hutschemakers samen te bewonderen in het gemeentemuseum in Valkenburg. Vanaf volgende week vrijdag  is nieuw werk van beide kunstenaars te zien op een kleine expositie in  het centrum van Maastricht......lees verder

Sjef Hutschemakers exposeert in Urmond

Ramen van Sjef Hutschemakers in kerk Stramproy

Het was een bijzondere opdracht voor Sjef: glasramen maken over de priesterwijding. De H. Willibrorduskerk in het Noord-limburgse plaatsje Stramproy is al rijk gezegend met glas-in-lood ramen, maar door een gift van een parochiaan was het  mogelijk om voor een zijkapel in de kerk een drieluik te laten maken over het sacrament van de priesterwijding. Eind 2008 geplaatst zijn de ramen onlangs ingezegend door mgr. Jan Vries, rector van de priesteropleiding in Rolduc. .......lees verder

Rolduc krijgt schilderij van Hutschemakers in bruikleen

Sjef Hutschemakers heeft een schilderij van een sacramentsprocessie in bruikleen gegeven aan het grootseminarie Rolduc. De kunstenaar heeft het grote doek vorig jaar geschilderd, geïnspireerd door de processie in zijn woonplaats Sint Geertruid........lees verder

Etsen Sjef Hutschemakers  in museum Het Land van Thorn

Expositie Museum Land van Valkenburg
27 april tot en met 8 juni 2008
Sjef Hutschemakers en Pallieter Hutschemakers

Vader en zoon. Sjef Hutschemakers is leermeester en voorbeeld voor zijn zoon Pallieter......lees verder

Expositie Jaap Min (1914/1987) en o.a. zijn student Sjef Hutschemakers

Sjef Hutschemakers heeft veel geleerd van Jaap Min, zijn docent op de Jan van Eijckacademie eind jaren vijftig. Welke invloed  Min op zijn werk heeft gehad kunt u zien op de expositie  van Jaap Min en enkele van zijn oud-studenten .......lees verder

Sjef Hutschemakers op L1 radio

 

Sjef Hutschemakers  loopt mee in de carnavalsoptocht, maar ook in de sacramentsprocessie. Hij houdt van feesten en van stilte en gebed.  Na het carnaval volgt nu in de veertigdagentijd een periode van intensief vasten. Over beide aspecten van zijn bestaan, en uiteraard over zijn creatitiveit en zijn inspiratie als kunstenaar wordt hij uitgebreid geinterviewd ........lees verder

Vanaf 19 januari 2008 is een grote overzichtstentoonstelling van het werk van Sjef Hutschemakers te zien in het Museum de Wieger in het Brabantse Deurne. Er zal een ruime keuze  van zijn werk te zien zijn uit alle periodes.......lees verder

Sjef Hutschemakers wil zijn steentje bijdrage aan de Wereldjongerendagen die in het voorjaar van 2008 in de Australische stad Sydney plaats vinden. Hij heeft een speciale ets gemaakt waarvan de opbrengst geheel ten goede komt aan het fonds dat het zo veel mogelijk jongeren mogelijk moet maken om de dure reis naar Sydney te maken. De ets is alleen via het bisdom Roermond te koop.....lees verder

De documentaire die Maurice Nijsten vorig jaar maakte van Sjef Hutschemakers ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag zal in september opnieuw door L1 worden uitgezonden. Het 21 minuten durende  tv-portret wordt uitgezonden op 12 september 2007 om 22.00 en om 23.00 uur, en op 16 september om 11.22 uur, 13.22 uur en om 15.22 uur.....lees verder

Voor zijn 40-jarig priesterjubileum heeft pastoor John van Oss een schilderij van Sjef Hutschemakers cadeau gekregen. De parochiebesturen van Schimmert en Genhout-Beek hebben het schilderij zondag 15 april aan hun parochieherder aangeboden tijdens een feestelijke viering......lees verder

Op zondag 19 november heeft Jos Schreurs, vicaris en deken van Schinnen na een plechtige viering in de Sint Lambertuskerk in Oirsbeek vijf nieuwe, monumentale  kerkramen ingezegend, ontworpen door Sjef Hutschemakers..... lees verder

De  overzichtstentoonstelling van het werk van Sjef Hutschemakers in de Piramide in Gulpen  was een groot succes. Tijdens de opening en de overige vijf openingsmiddagen hebben zo’n 1700.....lees verder

De prachtige piramide van  kunsthandel Rococo in Gulpen was vrijdagavond 1 september ruim gevuld met kunstkenners, kunstenaars en bewonderaars .....lees verder